| نویسنده / نویسندگان : | حسام مین‌باشی |
| مترجم : | |
| کلید واژه : | |
| چکیده : | شهاب‌سنگ‌ها تکه‌هایی (عموما سرگردان) جدا شده از سیارک‌ها، ماه، مریخ و دیگر اجرام آسمانی هستند که وزنی بین چند گرم تا چندین تن دارند. این اجرام تا زمانی که در فضا سرگردان باشند، شهاب‌واره نامیده می‌شوند و وقتی یکی از آنها به زمین برخورد کند، در ارتفاع‌های 90 تا 120 کیلومتری سطح زمین درخشش مختصری یا ردی درخشان و زودگذر به وجود می‌آورند که شخانه یا شهاب نام می‌گیرد. در مقابل، دنباله‌داران اجرام کوچک منظومه شمسی هستند که از یخ، سنگ و غبار تشکیل شده‌اند. تصور بر این است که دنباله‌داران پیش سیاره‌های یخی باقی مانده از زمان شکل‌گیری منظومه شمسی هستند. جسم اصلی و مرکزی ستاره دنباله‌دار، هسته و ابعاد آن چند کیلومتر است. از دنباله‌داران شناخته شده می‌توان به دنباله‌دار هالی اشاره کرد. |
| منابع : |
تحقیقات درباره خطرات اجرام آسمانی، عمدتا پیرامون شهاب‌سنگ‌ها است و آنها را خطرناک‌ترین تهدید فضایی برای کره زمین می‌داند. اما پژوهش‌های نوینی به انجام رسیده است که شاید ستاره‌های دنباله‌دار خطرناک‌تر شهاب‌سنگ‌ها باشند. دانشمندان می‌گویند انفجار برآمده از برخورد یک ستاره دنباله‌دار با کره زمین بسیار شدید‌تر از انفجاری خواهد بود که از برخورد یک شهاب‌سنگ با آن پدید می‌آید. از این رو حفره ایجاد شده و ویرانی پدید آمده نیز بیشتر است.