| ویسنده / نویسندگان : | محسن کرمی |
| مترجم : | |
| کلید واژه : | |
| چکیده : | محققان در تازه‌ترین کشف خود دریافته‌اند هشتاد درصد از نور فرابنفش ستارگان در فضا گم می‌شود. |
| منابع : |
اخیرا در مشاهدات به‌عمل آمده توسط دانشمندان از طیف نگارکیهانی ۷۰ میلیارد دلاری که بر روی تلسکوپ‌هابل تعبیه شده است، نشان می‌دهد چهارصد درصد تفاوت و اختلاف در نوری است که به‌دنبال آن هستند. موسسه علمی کارنگی در این خصوص عنوان می‌کند: "عمل ما مانند این است که در یک اتاق مملو از نور و روشنایی قرار داریم و آنچه که در این اتاق می‌بینیم تنها چند لامپ کوچک چهل واتی است. حال این سوال بر ذهنمان نقش می‌بندد که این مقدار نور از کجا می‌آیند و به‌عبارتی دیگر منشا و سرچشمه این انوار از کجاست؟ و همین امر مدتها است ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است و در اینجا است که به عبارتی ساده‌تر می‌توان گفت که حساب آن از دست ما رفته است.
این گروه تحقیقاتی با بررسی و تجزیه و تحلیل بر روی پیچک‌های هیدروژن که همانند مار در جو می‌خزند و خود را به فضاهای خالی میان کهکشان‌ها می‌رساند به این نتیجه رسیده‌اند که زمانی که نورهای فرابنفش پرانرژی به اتم‌های هیدروژن برخورد می‌کنند، این اتم‌ها طی فرایندی که به یونیزه شدن شناخته می‌شود از اتم‌های خنثی الکتریکی به ذرات باردار تبدیل می‌شوند. پس از بررسی‌های صورت گرفته بر روی داده‌های به دست آمده، محققان دریافتند که یون‌های هیدروژن به مراتب بیشتری وجود دارند که می‌توانند توسط نور فرابنفش در این جهان مشاهده شوند که اغلب از اجرامی با نام "اختروش" یا همان "کوازار" شناخته می‌شوند، منشا می‌گیرند. اختروش‌ها در حقیقت هسته پرانرژی کهکشان‌های بزرگ و دوردست هستند.
بنجامین آپنهیمر از محققان دانشگاه کلرادو در این خصوص اذعان می‌دارد: "اگر بخواهیم تعداد منابع شناخته شده فوتون‌های یونیزه شده فرابنفش را محاسبه کنیم، به مراتب این تعداد کمتر خواهد بود." وی در ادامه خاطر نشان می‌کند ما در حقیقت ۸۰ درصد از فوتون‌های یونیزه شده را از دست می‌دهیم. بنابراین این سوال بر ذهنمان نقش می‌بندد که منشا این نورها از کجاست؟
پاسخ‌های متعددی برای این سوال وجود دارد اما با شواهد موجود به نظر می‌رسد
که چیزی فراتر از کوازارها یا کهکشان‌ها در این موضوع دخیل هستند و
می‌توان انتظار یک منبع جدید را داشت.
محققان نیز با مقایسه میان گازهای بین کهکشانی شبیه‌سازی شده توسط
رایانه‌های فوق پیشرفته و داده‌های به دست آمده از طیف نگار کیهانی تلسکوپ
هابل به نتایج ضد و نقیض و ناهمگنی دست یافتند، اما با این حال وجود این
اجرام آسمانی را در نزدیکی کیهان اعلام کردند. چرا که با معطوف کردن
تلسکوپ هابل بر روی کهکشان‌هایی که میلیاردها سال نوری با ما فاصله دارند
این اعداد و ارقام باهم تطابق پیدا می‌کنند.
آپنهیمر در پایان عنوان می‌کند: "شبیه‌سازی‌های صورت گرفته به درستی ما را
به این سمت سوق می‌دهد که این نورهای اضافی در حقیقت وجود دارند اما با
این حال ممکن است این شبیه‌سازی‌ها چیزی فراتر از حقیقت باشند. این امر
می‌تواند برای ما بسیار جالب باشد چرا که هیدروژن بین کهکشانی عنصری از این
جهان است که بیشترین اطلاعات را از آن در اختروش داریم."
منبع: فوکوس/ ترجمه: مرتضی یعقوبی‌عزیزی
منبع: مجله دانشمند شماره 613 آبان 1393